Op 24 mei waren we weer terug op Golfbaan Delfland in Schipluiden. Dat is in de buurt van Delft. Een bekende baan voor de trouwe deelnemers aan de golfwedstrijden van Tee&O. We zijn er elk jaar. Traditie dus. En een traditie moet in stand worden gehouden, anders is het geen traditie meer, toch? Dus ik vermoed (bestuur!) dat we er volgend jaar wel weer zullen zijn. En elk jaar worden we er echt erg gastvrij onthaald. Hoewel de eerlijkheid me gebied te zeggen dat dit keer de appeltaart bij de welkomstkoffie, waar we toch wel gewend aan waren geraakt, wel was vervangen door minuscule muffins met een citroen- of chocoladesmaakje. Minpuntje? Welnee! Dat ging namelijk de pret helemaal niet drukken, want traditioneel hebben we namelijk altijd goed en zonnig weer met onze wedstrijden. En dit keer was het weer, weer eens, superweer. Ik begrijp niet hoe de wedstrijdcommissaris dit weet te ritselen met die weervoorspellers, maar wel hulde daarvoor. De eerste keer dit jaar met alleen een T-shirtje aan en zelfs de zonnebrandcrème was nodig. Zeker na afloop toen we gezellig op een uiterst zonnig terras in de brandende zon zaten na te genieten.
Delfland heeft drie 9-holes Championship Courses en een 9-holes par-3 baan. We speelden op de Rode Lus en vervolgens op de Gele Lus. De klassiekers op Delfland. Dit was de eerste wedstrijd dit jaar die meetelt voor het jaarklassement! Met andere woorden, de eerste aanval op het Groene Jasje dat Marian vorig jaar (en het jaar daarvoor) met recht had gewonnen.
Mijn eerste 3 holes op de rode lus gingen super. Respectievelijk 2, 3 en 2 punten. Best wel een goede start dus. Dacht ik. De 4e hole was een par-3 van ongeveer 150m over het water. Delfland is zo ongeveer mijn thuisbaan. En deze par-3 sla ik bijna altijd in 3 of 4 slagen. Behalve vandaag dus. Twee ballen in het water en zero points. Daaaag mooie score. Dacht ik. Maar de rest van de rode lus ging wel weer goed met 18 punten in totaal.
De Neary en de Longest stonden op de tweede 9 holes van de Gele Lus. De Neary op hole 2 en de Longest op hole 6. Ik had mijn zinnen gezet op deze Neary omdat ik de vorige keer de Neary ook al had gewonnen en “commentaar” kreeg op het winnen van teveel prijzen. Kat-in-het-bakkie dacht ik. Want ook op deze hole sla ik meestal erg goed. Behalve deze keer natuurlijk. Weliswaar 3 punten, maar de eerste slag niet op de green. En de Neary (die voor zowel de dames als wel de heren was) ging naar Marian. Gefeliciteerd daarmee Marian!
Hole 6 was de uitdaging voor de Longest voor zowel de dames als wel de heren. Deze prijzen gingen respectievelijk naar Cea en naar Theo. Beiden gefeliciteerd. Super gedaan!
Uiteindelijk had ik 37 punten bij elkaar gesprokkeld en werd daarmee de winnaar van deze wedstrijd. Ik heb niet veel echt mooie slagen geslagen, maar blijkbaar wel effectief genoeg voor de punten en zelfs voor mijn handicap. Als prijs een lekkere fles rode wijn, dacht ik, en een hand van de wedstrijdcommissaris. De nog ongeopende fles wijn lag helaas al snel in 1000 stukjes op de grond 😢. Ik vrees dat ik dat nog lang moet horen. Maar die hand koester ik ook nog lang 😉.
Ondanks een brandende zon in mei, minuscule muffins en de gesneuvelde fles wijn, was het een hele hele mooie dag om op terug te kijken. De volgende keer, 21 juni, zijn we voor de allereerste keer op De Maastrichtste. Ik doe mee en ik kijk er naar uit. Dat is ook het leuke van Golfclub Tee&O: regelmatig speel je op banen waar je nog nooit bent geweest. Tot dan,
Groeten, Frank