Deel 1, Michiel

Het was spannend zo de eerste dag na de zomer. En de weersvoorspellingen waren een week eerder nog waardeloos. De meesten onder ons hadden al een aantal eerdere natte ervaringen gehad op Hitland. Nou, het viel alles mee! Eén of twee spatjes, maar verder droog en achteraf bezien de laatste warmere dag van dit jaar. Telkens twijfel: ‘Houd ik mijn truitje aan of loop ik nog even in een bloesje of polootje’.

Ja inderdaad, het weer is vaak het gesprek van de dag, vooral onder ons golfvrienden. Gelukkig is het wél zo dat oud weer nog steeds van invloed is op de baan. Zo zijn er een boel vrienden en vriendinnen geweest die achteraf ondanks het mooie weer toch veel moeite hadden met de modderige ondergrond. En ja, dan komen natuurlijk diegenen bovendrijven die daar mentaal afstand van hebben genomen. Dat waren deze keer Alex en Michiel.

Ja, u leest het goed! Twee winnaars. Dat is ook precies de reden dat de inleiding van dit verhaal over het weer gaat. Immers dit verhaal wordt in twee delen geschreven om die reden. Om nu niet alle gras voor de ander zijn voeten weg te maaien is gestart met een beschrijving van het weer en de invloeden daarvan op onze leden. Maar er is natuurlijk ook ander en beter nieuws zoals het feit dat iedereen eigenlijk wel een soort Longest Drive had, maar ja, niet iedereen deed dat in de richting van de fairway. Daarom hebben Marian en Marco als enigen de echte overwinning behaalt dit keer. Proficiat!  De Neary was een echte uitdaging die alleen door Janneke is behaald. Ook proficiat!

Er was weliswaar geen aanmoedigingsprijs nodig, maar vanuit deze hoek toch even aandacht voor Henk. We hopen dat je snel weer mee gaat doen.

De stamppot was weer uitstekend, met dank aan de familie Kodde (niet door hen zelf bereid maar wel geregeld 😉).

Deel 2, Alex

Zoals jullie uit vorenstaande kunnen lezen, waren de weers- en baanomstandigheden voor Michiel en Alex natuurlijk perfecto en heeft deze bovenmenselijk prestaties tot stand gebracht voor ons! Daarnaast, je leeft toch telkens weer serieus naar de wedstrijd toe. Lekker de voorgaande weken een keer of 4-5 voorspelen !, 37 keer naar de driving range, op tijd naar bed !, dan op de wedstrijddag direct in het juiste bioritme zien te komen, bij aankomst een lekker kopje koffie met appelgebak met een flinke dot slagroom en dan even inslaan. Je helemaal prepareren, zit m’n handschoentje lekker, nieuwe ballen markeren, zijn alle stokken schoon, baanboekje nogmaals even downloaden, hoeveel is de green vandaag op de stint en hoe zijn de vlaggen gestoken. Het zit goed, het gevoel is goed. En dan komt wellicht nog het allerbelangrijkste punt, hoe zitten m’n flightgenoten er vandaag in. Goed, we zijn weg om 10.54 uur, het loopt en blijft lopen.

Want deze laatste officiële competitie wedstrijd van het seizoen was ook nog van belang voor de ranglijst. Meerdere golfvrienden en vriendinnen hadden nog prima kansen op de eindoverwinning. Uiteraard het gaat natuurlijk feitelijk nergens over maar toch ook weer wel. Welnu, we zullen zien wie nu uiteindelijk de “feestneus” als overall winnaar mag gaan opzetten. En nog even terug naar m’n flightgenoten, hun stimulans, hun technisch vaardige aanwijzingen, hun mentale ondersteuning en hun assertiviteit waren “EPO” voor mij en hebben mij dan ook tot grote hoogte doen stijgen. Ik ben daarom Marijke en Peter zeer grote en eeuwige dank verschuldigd, jullie waren “topflightgenoten” (deze moet je even bij het scrabbelen neerleggen, met 5 x woordwaarde !), bedankt vrienden.

Tot slot en alle gekheid op een stokje. Ook aan deze dag heb ik weer een heel fijn gevoel overgehouden.

Elke wedstrijd is weer een groot genot, het is altijd genieten op mooie locaties met een goed diner en drankje en vooral met jullie allen als mede golfvriendinnen en vrienden. Meer waardevol dan dit kan het niet zijn of worden. Tot de 30ste november!

Alex en Michiel